Rust ruig, Tony

Stokbrodentest Parool
February 20, 2018
WELKOM!
January 25, 2021

Elke dinsdag schrijf ik de Smulpaap (column+recept) in Het Parool. Deze week schrijf ik er één over Anthony Bourdain, maar o jee, ik was al de derde smulpaap! Hij haalde de krant dus niet, maar wel mijn blog.

De hele culinaire wereld stond op zijn kop. Kookrockstar Anthony Bourdain maakte vorige week vrijdag een eind aan zijn leven. Van Nigella Lawson en Barack Obama tot miljoenen anderen: iedereen was diep onder de indruk en geschokt door de dood van ‘Tony’.
Ik kende Bourdain eigenlijk alleen vaagjes van naam, tot vorig jaar. Toen deed ik research voor een televisieprogramma over streetfood in Vietnam. Onvermijdelijk kwam ik de reisprogramma’s tegen waarmee Bourdain duizenden culinaire en niet-culinaire harten veroverde. Hij voelde een ‘speciale connectie’ met Vietnam – ‘one of my favourite places on earth’ – en de afleveringen over dat land zijn heerlijk. Niet alleen de beroemde scene waarin de ruige presentator Obama in Hanoi mee uit eten neemt – op lage stoeltjes prees de chef de uitstekende noedelslurptechnieken van de president – maar juist ook Bourdain op een scooter door het chaotische verkeer, gelukkig in een aftands tentje met een dampende kom noedels en in ondergrondse tunnels waar families ondergedoken zaten tijdens de ‘Amerika-oorlog’. Door middel van eten en koken ontdekte hij de cultuur, de geschiedenis en de mensen van een land.
Op beeld en op papier was Bourdain tegendraads, grofgebekt en direct. De zaterdag na zijn dood wilde ik zijn boek Kitchen Confidential kopen, het boek waarin hij een kijkje geeft in de macho, drugsverslaafde en bizarre wereld van de keuken, en waarmee hij in 2000 doorbrak. De drie boekwinkels op het Spui waren al uitverkocht, maar bij Scheltema kon ik net het laatste exemplaar krijgen. Ik las het in één ruk uit.
Ter ere van Bourdain maakte ik afgelopen weekend een recept voor Vietnamese rijstpapiersalade. Maak dat ook, en lees zijn boek – winkels hebben nu vast wel weer een nieuwe voorraad liggen. Rust in vrede, Tony. Of beter nog, rust ruig.

En dat recept voor Vietnamese rijstpapiersalade? Die haalt de krant wél, binnenkort. Dus die houdt u nog even tegoed.